Blog
Open handen
Open handen, lege handen door neer te laten, van alles wat op je schouders rust. Lege handen door alles wat je denkt te moeten kunnen, doen en om te zijn, spontaan te laten uiteen vallen.
Open handen symboliseren de bereidheid om niets te hoeven plannen, niets te hoeven weten, niet te zoeken, niet te versnellen, maar om te rusten in zijn, zoals we zijn. Lege handen door te beseffen dat niets van ons is, geen enkel bezit, kennis of status, we kunnen ons niets toe-eigenen. Het is je gegeven. Lege handen symboliseren je intentie en welwillendheid tot overgave, om leeg te worden. Echt te Zijn. Je te ontdoen van maskers en rollen die we almaar spelen. De manier waarop de handen liggen, vertellen ons dat de lege handen zich als een kom, kunnen vullen. Met dat wat we (her) vinden, door yoga en/of door meditatie, bezinning en reflectie. Ik noem dat lege handen vol geluk. Geluk als een kleine vonk van besef. Geluk als een zegening. Geluk, niet als tegendeel, maar op zichzelf staand. Eigenlijk zonder oorzaak van buiten af en doel.
Wie ben je, zonder je verhaal?
We leven met een verhaal over onszelf. Het verhaal is ingeleefd en kan over van alles gaan, het heeft vooral met jou te maken, jij staat centraal.
Achter en onder je verhaal is het veld van blanco en ongehinderd vrij je - zelf zijn.
Zonder afbreuk te willen doen aan het belang om je persoonlijke verhaal te vertellen en te delen, richten we ons bij de Advaita op de achterliggende kern. Het verhaal is een feit, daarachter ligt de kern of bron of je ware natuur.
Het verhaal wat je hebt over jezelf en de ander, wat over van alles kan gaan, is een gebeurtenis in de tijd. Het zijn feiten met een pakket emoties. Het kan lijken alsof ze bij je horen, en deel van je uitmaken, maar daarin schuilt ook de illusie. Er zijn van die momenten dat je er bent... zomaar.. vrij... zonder je verhaal.
Dan zijn er geen beperkingen en overtuigingen. Je bent... los van het verhaal.... meer en dichter bij jezelf.... los van het verleden.. los van alle zelfbeelden....
In meditatie kun je gaan ervaren dat je zelf-vertelde verhalen zich aan de oppervlakte bevinden.
Daarachter, eronder, en aan voorbij ligt een puur en blanco zelf-gevoel, zonder verleden en verhaal. Dan ontmoet je de stilte die niks vraagt, je opvangt, dit wonderlijke wonder zonder worden volledig geluk.
